===============================================

===============================================

maandag 25 november 2013

Ondernemerschap in corporate organisaties



Ondernemerschap betekent dat je in een special modus opereert: je wilt experimenteren, contacten leggen buiten de organisatie, je zelf zoveel mogelijk authentiek te gedragen en je wilt top vakmanschap laten zien. Maar hoe past dit in grote organisaties die weinig weg hebben van een startende onderneming niet zelden vanuit huis?
Grote bedrijven beschrijven in prachtige marketing leuzen de wens om hun medewerkers vooral meer te innoveren en met nieuwe business kansen te komen. Maar wat gebeurd er als je daadwerkelijk volgens deze zo mooi beschreven doelstelling aan het werk gaat?
Experimenteren is geweldig zolang je maar binnen de kernwaarden en de compliance regels van het bedrijf blijft. In verbinding met potentiele partners en externe partijen wordt echt gestimuleerd zolang je maar de nieuwe ideeën en kennis voor ons zekerstelt. Authenticiteit is echt helemaal in maar het moet natuurlijk wel passen in te persoonlijk ontwikkel plan template. Vakmanschap laat zien dat je de beste bent maar het moet wel op korte termijn geld opleveren.
Zoals we zo vaak inde praktijk meemaken bestaat er een enorm gat tussen de marketing leuzen voor innovatie en de weerbarstige praktijk waarin we moeten balanceren tussen de vrijheid om risico’s aan te gaan en de (schijn)veiligheid van de het behouden van je baan en inkomsten.

Eric Ries laat zien in zijn verhaal van Lean-Start-up hoe ondernemerschap ook in grote organisaties kan worden toegepast.

zondag 10 november 2013

Persoonlijk Sparringpartner Traject voor meer ondernemerschap


Het doel van een sparringpartner is het doornemen van veelal persoonlijke vraagstukken die direct gerelateerd zijn aan concrete bedrijfsdoelstellingen. In de rol van DGA, directeur of senior manager ontbreekt het vaak aan een onafhankelijk klankbord op ‘peer’-niveau. Bestaande adviseurs (Juridisch, fiscaal en financieel) zijn meestal al jaren betrokken bij het bedrijf en gericht op specifieke inhoudelijke domeinen. Het zoeken naar een nieuw soort oplossing wordt daardoor bemoeilijkt en is vaak niet meer geheel onafhankelijk.

Sparringpartners zouden niet gericht moeten zijn op het direct geven van een specifieke oplossing maar zal veel meer helpen het vraagstuk te verkennen. Door het van meerdere (veelal nieuwe) kanten te bekijken zullen nieuwe inzichten ontstaan en daarmee mogelijke nieuwe oplossingsrichtingen. Ook zal duidelijk moeten worden welke persoonlijke kenmerken in de weg kunnen staan om zelfstandig deze oplossingsrichting te bedenken of door te kunnen voeren in de organisatie. 

Een andere belangrijke succesfactor is dat een sparringpartner slechts tijdelijk de rol zou moeten willen vervullen (het zogenoemde time-boxen). Het gaat immers om het helpen oplossen van een beperkt aantal specifieke vraagstukken en niet om de opdracht zo groot mogelijk te maken.

Het kiezen van een sparringpartner is niet altijd eenvoudig. Er zijn wel een aantal criteria die je kunt mee laten wegen:
- relevante ervaring van de sparringpartner in vergelijkbare rollen  en/of werkomgevingen
- welke mate stuurt de sparringpartner in de gekozen oplossingsrichting (welk belang staat voorop?)
- wat is het gevoel in de eerste 5 minuten bij de eerste ontmoeting?
- welke vrijheden zijn er in het stoppen van het traject?

En natuurlijk zijn er veel meer te bedenken. Hierbij de uitnodiging om de criteria aan te vullen en ervaringen met sparringpartners te delen.